Prawo Raoulta określa skład pary nasyconej nad cieczą o znanym składzie.
Łatwo można zauważyć, że zgodnie z prawem Raoulta faza gazowa (para cieczy) będzie zawsze bogatsza od fazy ciekłej w składniki łatwiej lotne (mające wyższe ciśnienie pary nasyconej a niższą temperaturę wrzenia) (zobacz regułę składu pary).
Zastosowania i odchylenia od prawa Raoulta
Jeżeli ciśnienie pary nasyconej jest wyższe niż przewidywane przez prawo Raoulta, mówimy o dodatnim odchyleniu od prawa Raoulta, jeśli ciśnienia pary nasyconej są mniejsze, wówczas mówimy o odchyleniach ujemnych. Jeżeli odchylenia są tak duże, że na wykresie P(x) pojawia się ekstremum (maksimum lub minimum) mówimy o azeotropach czyli mieszaninach azeotropowych (dodatnich lub ujemnych).
Prawo Raoulta pozwala łatwo wytłumaczyć podwyższenie temperatury wrzenia dla cieczy zawierających substancje nielotne – ciśnienie nad cieczą przy standardowej temperaturze wrzenia (określonej przez ciśnienie zewnętrzne) jest niższe niż wymagane do wrzenia (warunek wrzenia: ciśnienie pary nasyconej = ciśnienie otoczenia), wymagane jest więc ogrzanie cieczy do wyższej temperatury.
Różnica składu fazy ciekłej i gazowej umożliwia stosowanie procesu destylacji do rozdzielania mieszanin ciekłych, np. w najpopularniejszym procesie destylacji, czyli destylacji wodnego roztworu alkoholu etylowego. W procesie tym faza gazowa (para) jest wzbogacana w składnik lotniejszy (alkohol etylowy), a faza ciekła jest wzbogacana w składnik mniej lotny (woda). Niestety, mieszaniny ciekłe posiadające punkt azeotropowy (a więc także wodny roztwór alkoholu etylowego, który posiada punkt azeotropowy dla składu ok. 96,5% obj. alkoholu) nie mogą być całkowicie rozdzielone na składniki w procesie destylacji.
Źródło: wikipedia.org
hastagi na stronie:
#prawo raoulta #prawo roulta #prawa roulta
