Douglas MacArthur (urodzony 26 stycznia 1880 – zmarł 5 kwietnia 1964), amerykański generał. Uczestniczył w I wojnie światowej, w latach 1930-1935 był szefem sztabu amerykańskich sił lądowych, następnie w latach 1935-1941 został oddelegowany by dowodzić siłami zbrojnymi Filipin. Przed wybuchem wojny wrócił do armii amerykańskiej by dowodzić siłami amerykańskimi na Dalekim Wschodzie. Przez pierwszy okres wojny z Japonią dowodził siłami broniącymi Filipiny, nie zdołał jednak powsztrzymać japońskiej ofensywy i musiał opuścić Filipiny i ewakuować się do Australii. W latach 1942-1945 był dowódcą wszystkich sił alianckich na obszarze południowo-wschodniego Pacyfiku. Po dwóch latach siły pod jego dowództwem wyzwoliły Filipiny.
W 1945 r. mianowano go dowódcą sił sprzymierzonych na Dalekim Wschodzie. 2 września tego roku przyjął kapitulację Japonii i stanął na czele wojsk okupacyjnych. Pod jego zarządem przeprowadzono proces demilitaryzacji i demokratyzacji państwa japońskiego.
Podczas wojny koreańskiej MacArthur dowodził siłami ONZ, i był odpowiedzialny za lądowanie w Inchon, które było wielkim sukcesem sił sprzymierzonych i na pewien czas przechyliło szalę konfliktu na ich stronę, pozwalając im opanować prawie całe terytorium Korei Północnej. To z kolei spowodowało zaangażowanie w wojnę sił komunistycznych Chin. W odpowiedzi MacArthur chciał użyć broń atomową przeciwko Chinom i wielokrotnie domagał się od prezydenta Trumana pozwolenia na ataki atomowe przeciwko chińskim miastom. Ten z kolei nie chciał wydać na to zgody, w obawie że wciągnie to do konfliktu Związek Radziecki. Zawiedziony brakiem pozwolenia, MacArthur zaczął donosić prasie że wojna zakończy się amerykańską klęską.
W marcu, 1951 siły amerykańskie powsztrzymały chińską ofensywę i sytuacja na froncie ustabilizowała się. Truman poinformował MacArthura o swojej intencji rozpoczęcia negocjacji o zawieszenie broni, co wykluczało rozszerzenie wojny na terytorium Chin. W odpowiedzi, w jawnej insubordynacji, MacArthur wydał swoje własne ultimatum dla Chin. W konsekwencji 11 kwietnia, 1951 Truman zdymisjonował MacArthura.
Po swoim powrocie do Stanów MacArthur był owacyjnie witany przez tłumy. Jego przemowa do połączonych izb amerykańskiego konresu została przyjęta entuzjastycznie. Spodziewano się że MacArthur będzie ubiegał się o fotel prezydencki podczas wyborów w 1952. Z biegiem czasu jednak kulisy jego dymisji zaczynały docierać do opinii publicznej i entuzjazm dla jego kandydatury opadł. Ostatecznie MacArthur nie ubiegał się o fotel prezydencki, który zdobył inny generał z czasów wojny, Dwight Eisenhower.
Źródło: wikipedia.org
